“สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร”

บอร์ด ความรัก,สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร ประสบการณ์ช.. เนื้อหาโดย เสาวนิจสุดท้ายฉันก็ไม่เหลือใครประโยคนี้ดูเหมือนเป็นประโยคของคนถูกทิ้ง หรือผิดหวังจากความรักหรือการทุ่มเทชีวิตให้กับใครสักคนแล้วตัวเองกลับได้ผลการตอบแทนด้วยการจากลา             แต่นิยามที่ว่า “สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร”  เพียงผู้เขียนจะอธิบายถึงกฎของธรรมชาติ “มิใช่ไม่เหลือใครแต่เรานั้นไม่เคยมีใครมากกว่า”  เพราะ “เราทุกคนเกิดมาเพียงชีวิตเดียว ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง และสุดท้ายก็ต้องลาโลกนี้เพียงลำพังเพียงชีวิตเดียว”  เกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไปการยึดติด การตีตราความเป็นเจ้าของ และการครอบครองมักทำให้เรานั้นเป็นทุกข์ เมื่อเกิดการสูญเสีย จึงเกิดคำถามมากมายในจิตใจของมนุษย์บันทึกจากเธอ “ผู้ไม่เหลือใครในวันนั้น”             ห่วงเวลาหนึ่งของหญิงสาว ในวันที่ชีวิตประสบกับบททดสอบด้วย  การเริ่มต้นทำงานใหม่ ในที่ทำงานใหม่ ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี เช้าวันใหม่ที่ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองให้พร้อมออกไปทำงาน และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดและด้วยความระวังตัวเสมอมา ก็เกิดขึ้น หญิงสาวล้มในห้องน้ำ โดยเอาก้นกระแทกพื้นอย่างรุนแรง ดูแล้วอาจจะไม่ได้หนักหนาอะไรกับคนที่มีร่างกายปกติ แต่สำหรับหญิงสาวเธอ ใส่เหล็กแทนกระดูกสันหลัง การกระแทกทำให้ทุกอย่างแย่ลง  เธอเริ่มปวดและช่วยเหลือตัวเองยากขึ้น เริ่มมีเลือดไหลออกจากช่องคลอดโดยไม่ทราบสาเหตุเช่นกัน ความวิตกกังวลเริ่มเข้ามาปะทะในความเจ็บปวดของเธอ โดยตั้งคำถามว่า ทำไมไม่มีปัญญาไปหาหมอเพื่อรักษาได้  แฟนหนุ่มกลับทำได้แค่เพียงซื้อข้าวและน้ำมาให้เธอที่ห้องเท่านั้น ระหว่างรอเวลา เธอทำได้แค่เพียงจับโทรศัพท์หาพี่น้องที่เหลืออยู่ ขอความช่วยเหลือทุนทรัพย์ในการหาหมอ เพียงคนละ 100 บาทแต่เธอได้กลับมาเพียงความว่างเปล่า ร่างกายที่ขยับยาก ความเจ็บปวดที่ประดังเข้ามา         เธอนอนมองจานอาหารที่มดครอบครัวใหญ่ตั้งขบวนยักทัพมาขนอาหารในจานอาหารของเธอ  สายน้ำไหลออกจากตาของเธอเป็นระยะ น้ำตาที่ไม่ได้ออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวดจากอุบัติเหตุแต่มันคือน้ำตาที่ไหลออกมาจากความรู้สึกว่า “สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร ในวันที่ ไม่มีเงิน ในวันที่ร่างกายทำอะไรไม่ได้ นอนมองร่างที่พลิกตัวก็ยากจะลำบากแล้วนั้นว่าจะทำอย่างไรกับต่อกับร่างกายนี้   จิตใจนี้ต่อไป เพียงไม่กี่วันเองทำไมมาแสนทรมานกับการนอนติดเตียงเพียงลำพังหากต้องนอนแบบนี้จะทำอย่างไรต่อ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากออกมา  เวลาผ่านเข้าวันที่ 4 เธอเริ่มคิดและบอกตัวเองได้ว่า  อย่าทุกข์เลย ทุกคนมีชีวิตเป็นของตัวเอง  พี่น้องก็ลำบาก ตอนเขาลำบากเราช่วยเขาทั้งที่เราลำบากแต่เราสามารถช่วยเขาได้เพราะเราเก่งกว่าพวกเขา เพื่อนก็ลำบากกันเขาเป็นเพียงเพื่อนที่รับรู้ความสุขทุกข์เท่านั้น อย่าเอาใจไปผูกกับพวกเขาเลย แฟนหนุ่มเพียงคนนอกอย่างไรเขาก็คือคนนอก มีกรรมร่วมกันมาใช้ชีวิตร่วมกัน วันนี้ที่เจ็บปวดทำให้เรารู้ว่า สุดท้ายแล้ว ต่อจากนี้ถ้ามีโอกาสใช้ชีวิต “จะรักตัวเองให้มากและรักอย่างมีสติ”               ท่ามกลางสถานการณ์โลกที่เปลี่ยน จิตใจคนที่เปลี่ยนด้วยวัตถุมากมายนั้น และอะไรเล่าจะทำให้เรายืนอยู่บนโลกใบนี้ได้ด้วยพลังที่จะสู้ต่อไป หลายคนล้มลงเพราะ หมดหวัง ท้อแท้เพราะพร่ำบ่นด้วยคำว่า สุดท้ายก็ไม่เหลือใครจากความผิดหวังในการครองคู่ ผิดหวังในการใช้ชีวิตครอบครัว  ผิดหวังในมิตรสหาย และถ้าเราเปลี่ยนคำนั้น มาบอกตัวเองว่า การไม่เหลือใครที่ว่าเพราะเราไม่เคยมีใครมาก่อน การไม่ยึดติดกับการรอการช่วยเหลือ รอการเยียวยาเอาใจไปผูกกับใครสักคนนั้น มันจะทำให้เราก้าวไปข้างหน้าด้วยคำว่า “บ่วง”05/03/63เสาวนิจ ปากบารา