แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน!! “ลูกชาย” ทนไม่ไหว! ได้ยินเสียงแม่ครางลั่นทุกคืน ก่อนได้เห็นชัดๆเต็มสองตาแม่ทำอะไร?? ถึงกับอึ้ง-ภาพติดตาไม่เคยลืม!!

บอร์ด ความรัก,แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนldquoลูกชายrdquoทนไม่ไหวได้ยินเสียงแม่ครางลั่นทุกคืนก่อนได้เห็นชัดๆเต็มสองตาแม่ทำอะไรถึงกับอึ้งภาพติดตาไม่เคยลืม ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย ลูกสาวอบตเรียกเป็นเหตุการณ์ที่หลายคนอาจจะเคยเจอกันมาบ้าง ถ้าหากบ้านไหนอยู่กันเป็นครอบครัวเล็กๆ ไม่ได้มีห้องนอนเพียงพอที่จะแยกให้ลูกๆต่างหาก พอถึงเวลาที่พ่อแม่จะมี “กิจกรรมบนเตียง” โดยคิดว่าลูกหลับไปแล้ว บางครั้งอาจทำให้เด็กๆต้องตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัดใจอย่างหลีกหนีไม่ได้ ซึ่งเป็นเรื่องที่พ่อแม่ต้องระวังอย่างมาก เพราะเรื่องแบบนี้จะฝังอยู่ในความทรงจำของเด็กๆเรื่องราวของหนุ่มคนนี้ก็เช่นกัน ที่เขามักได้ยินเสียงครางกะเส่าของแม่ตอนกลางดึกทุกครั้งที่พ่อกลับบ้าน โดยเขาได้ใช้นามแฝง tenjan เล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านซึ่งเป็นความทรงจำเมื่อครั้งวัยเด็กสมัยยังนอนห้องเดียวกับพ่อและแม่ โดยเล่าว่าตอนเด็กๆผมจำความได้ว่านอนห้องเดียวกับพ่อแม่ และขณะที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันก็มักจะนอนกอดกัน มีอยู่คืนหนึ่งผมนอนไม่หลับ เลยบังเอิญได้ยินเสียงพวกท่านเหมือนแอบทำอะไรกันอยู่และหลายครั้งที่มักพบพวกท่านอยู่ด้วยกันโดยบังเอิญ แถมยังชอบกอดหอมกันอีกต่างหาก ทำให้ผมกลายเป็นคนชอบคิดลึกตั้งแต่เด็กๆ ที่นอนที่ผมนอนคือฟูกเล็กๆ ที่จัดวางไว้ตรงพื้นถัดจากเตียงของพ่อและแม่ และผมมักสงสัยว่าพวกท่านอาจจะทำอะไรกันลับๆตอนดึกๆก็เป็นได้ ในทุกครั้งที่แม่กลับมาถึงบ้านเด็กๆ มักจะทำให้ผมผวาทุกครั้ง ที่จะต้องบังเอิญไปเจอหรือรับรู้เรื่องราวอะไรสักอย่างของทั้งคู่เข้าจนมาคืนหนึ่งหลังจากที่แม่กลับบ้านมากลางดึก ซึ่งนั่นเป็นสัญญานเตือนถึงความน่าสะพรึงที่กำลังจะเกิดขึ้น พี่สาวของผมก็พยายามช่วยพูดกับแม่ถึงเรื่องนี้ โดยขอให้สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อให้ผมเห็นหรือได้ยินอีก เพราะผมยังเล็กและอยากนอนหลับอย่างสงบแต่แล้วคืนนั้นผมก็ถูกปลุกด้วยเสียงครวญครางของแม่ มันดังมากแถมยังดังต่อเนื่องไม่หยุด ใครที่ไม่เคยอยู่จุดนั้นคงไม่เข้าใจ ว่าการนอนหลับด้วยความหวาดผวานั้นมันเป็นอย่างไร พวกเขากำลังทำ…กันอีกแล้วใช่มั้ย!???ผมไม่อยากเห็นภาพอย่างว่านั้นเลย จึงทำได้เพียงแกล้งหลับ ผมนึกในใจว่า ช่วยเงียบๆหน่อยได้มั้ย พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนนะ ไม่นานเสียงแม่ก็ค่อยๆเบาลงและเงียบในที่สุดเช้าวันต่อมา ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับสายตาของแม่ที่กำลังจ้องมองผมอย่างข้องใจ และถามขึ้นว่า “เมื่อคืนแม่ปวดขาเรียกลูกขึ้นมาทำไมถึงไม่ตื่น เมื่อคืนแม่เป็นตะคริว ปวดมากเลย พ่อแกก็ไปดูทีวีข้างล่าง” ผมจึงถามแม่ว่า แล้วทำไมไม่เรียกชื่อล่ะ แม่ก็บอกว่า ปวดขนาดนั้นให้ตะโกนเรียกชื่อคงไม่ไหวหรอกนะ ร้องขนาดนั้นแล้วแกยังไม่ตื่นเลย จะหลับลึกเกินไปแล้วและนั่นเหมือนเป็นคำตอบที่ทำให้ผมกระจ่าง! อึ้งเบาๆ ที่แท้ที่แม่ส่งเสียร้องครางลั่นขนาดนั้นไม่ได้กำลังทำอะไรกับพ่ออย่างที่ผมคิดหรือนี่!!!! แต่นั่นก็เป็นเพราะตลอดเวลาพ่อกับแม่ชอบทำให้ผมไม่ไว้ใจก่อนนี่ก็เป็นเรื่องที่เตือนใจพ่อแม่ได้เป็นอย่างดี ว่าหากลูกเริ่มโตแล้ว เราก็ควรจะแยกห้องนอนให้กับลูกๆ ไม่อย่างนั้นอาจทำให้ลูกๆตื่นมาเห็นช่วงที่คุณพ่อคุณแม่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มก็ได้นะจ๊ะ!!!