เราจะกลายเป็นความทรงจำในวันหนึ่ง

บอร์ด ความรัก,เราจะกลายเป็นความทรงจำในวันหนึ่ง ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย มารคัสเราจะกลายเป็นความทรงจำในวันหนึ่ง/////คุณเสี่ยวหลงป้าย คลองตัน เป็นเพื่อนกับผมในเฟซบุ้คมานานปี และเพิ่งจากไปด้วยโรคมะเร็งในวัยฉกรรจ์โดยก่อนจะเสียชีวิตเขาได้ทิ้งหนังสือที่เขาเขียนไว้หนึ่งเล่มชื่อ"เราจะกลายเป็นความทรงจำในวันหนึ่ง"ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าเขาเป็นนักเขียน เพราะผมรู้จักเขาในฐานะที่เป็นพ่อครัวที่มีน้ำใจคนหนึ่งเท่านั้นเองจะว่าไปแล้วหนังสือเล่มนี้คือสมุดบันทึกของนักแสวงหาความหมายของชีวิตคนหนึ่งอย่างคุณเสี่ยวหลงป้าย ท่ามกลางสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลงไปในทุกๆวันจากสถานการณ์ที่ไม่อาจคาดเดาได้ซึ่งตัวคุณเสี่ยวหลงป้ายรู้ดีกว่าใครว่า"ความตายนี้แขวนคอทุกก้าวย่าง ตื่นขึ้นมาตอนเช้าได้เห็นหน้าในกระจกถึงรู้ว่าตัวเองยังมีชีวิต"หนังสือ “เราจะกลายเป็นความทรงจำในวันหนึ่ง” เป็นการรวมเอาถ้อยคำและบทความที่คุณเสี่ยวหลงป้ายบันทึกลงในเฟซบุ้ค เสมือนเป็นไดอารี่นี่เป็นหนังสือเล่มแรกและเล่มเดียวในชีวิตของคุณเสี่ยวหลงป้าย โดยมีคุณวิทยากร โสวัตร นักเขียนรางวัลนายอินทร์อะวอร์ดจากเรื่องสั้น เรื่อง “ฆาตกร The Murderers” เป็นบรรณาธิการให้คุณเสี่ยวหลงป้ายเป็นพ่อครัวชาวสุรินทร์ในภัตตาคารห้าดาวแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครที่สนใจการขีดเขียนบันทึกเรื่องราวต่างๆที่ได้เขาพบเห็น ราวกับเป็นการเฝ้ามองดูชีวิตอย่างละเมียดละไมในช่วงเวลาระหว่างปี 2014-2021 ซึ่งเป็นการเล่าถึงชีวิตของตนเองและของคนรอบข้างเขาเล่าถึงความงดงามในชีวิตอย่าง "น้ำใจ" ที่ใครหลายคนอาจมองข้ามไปรวมทั้งเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของชีวิตรอบตัวที่รวมไปถึงเจ้าแมวโอหังแต่น่ารักที่ชื่อ “ฮัสซัน”เขาผ่านช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่มีชีวิตชีวาของผู้คนรอบข้าง ก่อนที่การมาถึงของโรคระบาดไวรัสโควิด-19 ที่ทำให้ชีวิตหลายคนต้องล่มสลายลงและเปลี่ยนชีวิตของเสี่ยวหลงป้ายไปตลอดกาล เพราะถูกเลิกจ้างอย่างกระทันหันคุณเสี่ยวหลงป้ายเป็นหนึ่งในผู้เคราะห์ร้ายที่นอกจากจะตกงานกระทันหันแล้ว เขายังติดเชื้อโควิด-19 พอหายแล้วยังมาเป็นโรคร้ายอย่างโรคมะเร็งต่อ ซึ่งพรากชีวิตของเขาภายในเวลาแค่หนึ่งปีเท่านั้นการเกิดหนังสือที่มีชื่อว่า "เราจะกลายเป็นความทรงจำในวันหนึ่ง" ของคุณเสี่ยวหลงป้าย ต้องถือว่าไม่ธรรมดาและสั่นสะเทือนความรู้สึกของผมอย่างรุนแรงเพราะหนังสือเล่มนี้คือหลักฐานยืนยันถึงการดำรงอยู่จริงของบุรุษคนหนึ่งที่ชื่อว่า "เสี่ยวหลงป้าย" ที่เป็นคนธรรมดาแต่มีหัวใจที่อ่อนโยนต่อโลกและสรรพชีวิตรอบตัวเขาไม่ชิงชังโลก ไม่ชิงชังชีวิต แถมไม่เคยตัดพ้อพร่ำบ่นสาปแช่งโชคชะตาและเคราะห์กรรมที่เขาได้รับตรงกันข้ามเขากลับน้อมรับทุกอย่างที่ "ชีวิต" ประทานให้อย่างเข้มแข็งแม้ขมขื่นอยู่ลึกๆ เพราะความตายได้พรากเอามิตรสหายบางคน รวมทั้งแมวเพื่อนยากอย่างเจ้าฮัสซันไปจากเขาก่อนหน้านี้โดยที่ตัวเขาเพิ่งตายตามไปติดๆหลังจากนั้นไม่นานเท่านั้นเอง.......ตอนที่คุณเสี่ยวหลงป้ายนอนอยู่โรงพยาบาลในช่วงสุดท้ายของชีวิต เขาควรได้พูดสิ่งเหล่านี้ออกมาให้หมดเปลือก อย่างหมดใจแต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสนั้น จึงต้องมีใครสักคนพูดให้เขา และพูดแทนเขา ดังต่อไปนี้ ...“ที่รัก ... พรุ่งนี้ผมจะตาย พรุ่งนี้ผมจะตายผมจะดื่มกินรสชาติของวันนี้อย่างเต็มที่ผมจะดูโลกให้เต็มตาและไขว่คว้าวันเวลาที่เหลือน้อยนิดเอาไว้ผมไม่ลังเลใจอีกแล้วที่จะบอกความในใจของผม ... แก่คุณผมอยากบรรจงจูบคุณที่ผมเฝ้าคะนึงหาผมอยากขับรถพาคุณออกไปเที่ยวทะเลรถที่บรรทุกความฝันในวัยหนุ่มของผมและคุณ... ความฝันที่เรายังไม่ได้สะสางกัน และทำให้มันเป็นจริงพรุ่งนี้ผมจะตาย ที่รัก โปรดอย่าร้องไห้พรุ่งนี้ผมจะตาย ที่รัก โปรดอย่าร้องไห้จงดื่มกินน้ำหวานของชีวิตต่อไปเถิดจนกว่าเราจะได้พบกันอีกจนกว่าเราจะพบกันอีกในที่ใดที่หนึ่ง ภพใดภพหนึ่ง ... อย่างแน่นอน"ขอให้ดวงวิญญาณของคุณเสี่ยวหลงป้าย จงไปสู่สุคติด้วยเทอญสุวินัย ภรณวลัย